The Masters zijn er weer!
Hoogdagen van de golf
Wat de Ronde van Vlaanderen is voor koersminnend Vlaanderen, zijn ‘The Masters’ voor elke golfliefhebber. Golfhoogdagen, een heilige week als het ware, met Augusta National op z’n best. Een gemanicuurd golfparadijs met groene greens en fairways, bloeiende azalea’s en bunkers met hagelwit zand.
De eerste Major van het jaar met alleen maar wereldtoppers. Je moet ex-winnaar zijn of bij de top 50 van de wereld behoren om er te mogen starten. 3 Belgen kregen al eens deze eer: Thomas Pieters (2017, 2018), Nicolas Colsaerts (2013) en Flory Van Donck (1958). Thomas Pieters werd er in 2017, bij zijn debuut, zelfs schitterend 4e.
“Heuse golfhoogdagen met een Vlaams tintje, maar ook het 'Augusta syndroom”
Golfgeschiedenis met een Vlaams tintje
In 1931 ontwierp Bobby Jones de Augusta National waar elk jaar de Masters wordt gespeeld. Sommigen noemden hem de Rimbaud van de greens, een soort dichter van de swing. Na zijn afscheid als speler kreeg hij het idee om de mooiste golfbaan ter wereld te tekenen. Het moest een parcours worden naar zijn imago: perfect, helder, niet te verslaan. Een baan waar je telkens de perfecte slag moest realiseren om uit de problemen te blijven. En zo werd de Augusta National geboren, het ultieme schouwspel voor de prestigieuze US Masters.
Bobby Jones kocht het domein van baron Berckmans. Deze Gentse tuinbouwer had er een boom- en plantenkwekerij gesticht. De familie Berckmans opende de Fruitland Nurseries en kweekte er exotische bomen en planten, maar vooral ook de Gentse azalea’s en de beroemde 61 magnolia’s die langs de oprit werden geplant. Na het overlijden van Prosper Berckmans in 1910 ging het slecht met de kwekerij en kon Bobby Jones het domein kopen.
Samen met de bekende Britse architect Alister McKenzie nam Jones zijn mooiste potlood ter hand en tekende één na één de holes uit van dit unieke parcours. Hij dacht aan elk detail, zoals de naamgeving van elke hole (een bloem). Drie jaar later werd de eerste editie van de Masters afgewerkt (1934) en zagen de spelers zich geconfronteerd met deze opeenvolging van 18 fantastische holes.
Maar tot de dag van vandaag heeft The Master dus een Vlaams tintje.
Het ‘Augusta Syndroom’
Maar greenkeepers over de hele wereld, alsook veel baancommissies en clubmanagers, zijn niet zo blij dat het golfseizoen begint met de Masters. Deze beroemde major heeft namelijk een enorm grote invloed op miljoenen golfers, wat in golfbaanonderhoud het 'Augusta syndroom' wordt genoemd: onrealistisch hoge verwachtingen van speelkwaliteit vroeg in het seizoen.
Door het perfecte plaatje dat Augusta National Golf Club presenteert, ontstaat het misverstand dat vol en sappig donkergroen gras en razendsnelle greens de norm zijn.
Golfers krijgen door de Masters zin om zelf de stokken te pakken en dat is geweldig. Maar ze wensen dat hun eigen baan er net zo smetteloos en prachtig bij ligt als Augusta. Veel golfers verwachten dus het perfecte plaatje dat de Masters presenteert en dat is voor andere banen niet haalbaar.
De privéclub in Georgia heeft een onbeperkt budget om de baan te presenteren zoals we gewend zijn: donkergroen met de planten in volle bloei. Daar komt ongelooflijk veel bij kijken. Onder het gras ligt een buizenstelsel met een peperduur drainage- en verwarmingssysteem. Schaduwrijke greens en tees worden met lampen belicht en met ventilatoren belucht. Met behulp van waterkleurstoffen ogen de meertjes en kreekjes aantrekkelijk.
“Naar verluidt worden ‘onze’ azalea’s op het laatste moment gekoeld zodat ze precies op tijd bloeien.”
Bovendien moet de kwaliteit van Augusta tussen aanhalingstekens gezet worden. Het perfecte plaatje van Augusta National is in sommige opzichten niet duurzaam. Denk aan het gebruik van pesticiden om ziektes en onkruiden te bestrijden; in Amerika mag er op dit gebied bijvoorbeeld nog veel terwijl we bij ons drastisch moeten reduceren tot aan nul-gebruik.
Bij ons moet de focus liggen op lange termijn en geduld. Werken met het klimaat, streekeigen soorten en beschikbare mensen en middelen zodat fairways en greens het hele jaar gezond zijn. Op die manier kan een baan 10 tot 12 maanden per jaar goede greens en fairways presenteren.
En wat de kleur betreft… een baan van duurzame kwaliteit is soms net zo donkergroen als Augusta National, maar kan in andere periodes geel of bruin zijn. Kleur zegt immers niets over de ware kwaliteit van het gras en de bodem.
Geniet dus van de Masters... maar val de greenkeepers en baancommissies niet teveel lastig met het ‘Augusta Syndroom’.